زمان انقضا معامله

پ

مزایا و معایب قراردادهای آتی برای ارزهای دیجیتالی

قراردادهای آتی برای نخستین بار بر پایهٔ محصولات کشاورزی و بعدها بر پایهٔ منابع طبیعی مانند نفت معامله می‌شدند. قراردادهای آتی مالی در سال ۱۹۷۲ وارد بازار شدند. در سالهای اخیر، قراداد بر پایه‌های دیگر مانند ارز، نرخ بهره، و شاخص‌های بازار سهام بسیار متداول شده‌اند و نقش مهمی در کنترل ریسک بازی می‌کنند. در دنیای ارزهای دیجیتالی انواع معاملات متنوع وجود دارد که یکی از انواع آنها «قراردادهای آتی» یا «پیش فروش» است. در این نوع تبادل ارزهای دیجیتالی طی یک توافق نامه بین دو طرف معامله در تاریخی در آینده که روز آن کاملا مشخص است کالایی معامله می شود. در این نوع از قرارداد هر دو طرف معامله موظف می شوند ارز مورد توافقشان در هر مبلغی که در تاریخ پایان قراردادشان است، خرید و فروش می کنند.

وقتی که قراردادهای آتی یا پیش فروش بسته می شود کالا و یا ارز دیجیتالی و یا هر نوع دارایی دیگر گذشته از آنکه قیمت آن در روز اتمام قرار داد چقدر است، یه قیمتی که قبلا توافق شده معامله خواهد شد. این نوع معاملات در دنیای ارزهای دیجیتالی هدفش تنها کسب سود نیست بلکه به عنوان یک ابزار کاربرد دارد، و از آن به عنوان ابزار مدیریتی یاد می شود، این ابزار برای جلوگیری از تغییرات قیمت در بازارهای مالی و همچنین با قوانین خاصی انجام می شود.

تصفیه نقدی نیز به معنی این است که در معاملاتی که در آینده صورت خواهد از بیت کوین واقعی پشتیبانی صورت نخواهد گرفت. در این صورت یعنی منقضی شدن این نوع قرار داد، ارزش نقدی که بیت کوین دارد به تریدر یا مبادله گر ارزهای دیجیتال پرداخت خواهد شد. در این راستا در دسامبر سال ۲۰۱۸ بود که دو صرافی CME و CBOE که در زمینه قراردادهای آتی ارز بیت کوین فعالیت دارند، با هدف تصفیه حساب نقدی، بیت کوین را لیست نمودند. به خرید آتی بیت کوین going long یا longing گفته می شود. این دو صرافی از جمله صرافی هایی هستند که تریدرهای فعال در آنها خواهند توانست با معاملاتی که روی بیت کوین انجام می دهند، سود ببرند و البته گاهی هم ضرر خواهند کرد. البته به غیر از CME و CBOE صرافی دیگری با نام BitMex نیز در این نوع معاملات فعال است و شاید بتوان گفت یکی از معروف ترین صرافی ها در این عرصه است.

این نوع معامله بدون اینکه خرید و نگهداری دارایی زیربنایی وجود داشته باشد؛ صورت می گیرد. و به عنوان یک نوع معامله رایج شناخته می شود. البته ترید مکرر این قرارداد ها را می توان گفت، بخش برجسته ترید های آتی است. که شامل باز کردن یک قرار داد و پایان دادن به قرارداد دیگر است. در واقع طی معاملاتی که مربوط به آینده و درباره ارزهای دیجیتالی است یک روش برای ترید اقدام محسوب می شود و رایج ترین آن مربوط به ارز دیجیتالی بیت کوین است.

معامله آتی بیت کوین در سال ۲۰۱۸ توجه بسیاری از کاربران ارزهای دیجیتالی را به خود جلب کرد. بروکر آنلاین یک ایستگاه معامله برای تریدرها یا معامله گران است که با نام لاتین Online Broker Trade Station شناخته می شود. در این ایستگاه معامله انواع قراردادهای آتی برای عموم به صورت روان و بسیار ساده شرح داده می شود. قراردادهای آتی همانگونه که عنوان شد شامل قراردادهایی در آینده است در قیمت و زمانی که معامله گر پیش بینی می کند. در این نوع قراردادها اندازه کوین مشخص است. مثلا هر قراردادی که بسته می شود شامل یک بیت کوین بوده که به مزایده گذاشته می شود.

تریدر هر طور که صلاح بداند می تواند قراردادهای آتی را در چارچوب زمان خاصی ببندد و از این طریق وارد خرید و فروش بیت کوین و … شود. تریدر برای اینکه به قیمت زیر بنایی آن دست پیدا کند باید وارد بازار عرض و تقاضا شود. این بازار که شامل پوزیشن های مختلف و ریس ک و فرصت های متنوع است این امکان را برای تریدر یا معامله گر فراهم می کند تا بتواند پوزیشنی را باز و دنبال کند که به طور حتم برایش فرصت هایی را ایجاد می کند و البته همراه با ریسک هایی هم خواهد بود. این پوزیشن بذئن تحویل کوین است یعنی قراردادها طبق خرید و فروشقیمت آنی قرار دارد. و شامل وقف پذیری در اکثر موارد با بازار است.

برای درک بهتر قراردادهای آتی برای شما یک مثال می زنیم. فکر کنید جان تصمیم به بستن قراردادهای آتی برای ارز دیجیتالی بیت کوین دارد و از اول اکتبر تا ۲۰ ماه اکتبر این قراردادها را نی پذیرد. بنابراین در این رنج تاریخ قرارداد وارد خرید بیت کوین شده است البته به قیمت بازار، و قبل از اینکه ۲۰ ماه اکتبر به پایان برسد این کوین ها را می فروشد و این فروش بر اساس قیمت آنی آن خواهد بود که سود و ضرر آن به صورت کاملا نقدی متوجه جان خواهد بود. و باید آن را بپذیرد.

اما روش دیگری نیز در قراردادهای آتی وجود دارد وو آن قراردادهای قرضی است که به عنوان going short یا shorting شهرت دارد.در این نوع از قراردادها می توان قراردادهایی را قرض گرفت و به فروش رساند. یعنی فرد شرط بندیمی کند که قیمت بیت کوین درآینده کمتر از امروزش می شود. وقتی که یک قرارداد آتی استقراضی به فروش می رسد باید ابتدا یک قرارداد آتی بیت کوین را از فرد دیگری در یک صرافی معتبر قرض گرفته تا بفروشد به این امید که همان قرارداد را با قیمت کمتری دوباره خریداری نماید و این مابه التفاوت قیمت به عنوان سود برای کاربر می ماند. صرافیها برای یافتن قراردادهای قرضی به تریدرها کمک کرده و در خصوص قرض دادن و برگرداندن قرارداد کارهایی انجام می دهند.

وقتی قراردادی باید در تاریخ مشخصی تصفیه شود به این معنی است که باید الزامات مربوط به قرارداد که زیر نظر صرافی صورت می گیرد تکمیل شود. بنابراین هزینه یا دارایی زیر بنایی به شخصی که قرار داد مال اوست به قیمت بازار در زمان تصفیه پرداخت شده که اگر این پرداخت توسط صرافی های CME و CBOE باشد، به صورت کاملا نقدی خواهد بود.

این قراردادها می توانند تاثیرات زیادی بر بازار ارزهای دیجیتالی داشته باشند.این تاثیرات آنقدر جدی است که کارشناسان معتقدند قرارداد های آتی بیت کوین در دو صرافی CME و CBOE دقیقا تاثیرات مستقیمی بر روی قیمت های این ارز دیجیتالی داد و حتی قراردادهایی که در صرافی بین المللی NADAQ و امثال این صرافی نیز بسته می شود، باز تاثیرات شگفت انگیزی بر قیمت بیت کوین دارد. این امر در اکثر مواقع درست از آب در می آید. برای دانستن مقدار و میزان و درست بودن یا نبودن این تاثیرات بهتر است بررسی روی نمودارهای مربوز به قیمت بیت کوین داشته باشید سپس آن را با تاریخ تصفیه قراردادهای آتی مقایسه نمایید، تا متوجه واقعیت امر شوید.

صرافی BitMex که قراردادهای آتی خود را به شکل متفاوتی تصفیه می کند یعنی از ارز دیجیتالی کریپتو برای این امر بهره می گیرد، ضمن اعلام چفت شدن با بیت کوین چند کوین دیگر را در لیست قراردادهای آتی خود قرار می دهد که این ارزهای دیجیتالی شامل ریپل، ترون، لایت کوین، کوین کش، ایاس و اتریوم است. صرافی BitMex که این خبر را طی یک اطلاعیه رسمی اعلام کرده است. اما این چفت شدن به چه معناست؟ این امر به این معنا است که ارزش هر کدام از این کوین های ریپل، ترون، لایت کوین، کوین کش، ایاس و اتریوم بر حسب ارزشی که بیت کوین در روز دارد ارزیابی خواهد شد.

قراردادهای آتی که در صرافی Bitmex انجام می گیرد دارای یکسری خصوصیات خاص است که از جمله آنها این است که هر قرارداد ضمن نداشتن تاریخ تصفیه و یا انقضا با یک دلار برابر است. و به تریدر ها تا لوریج ۱۰۰داده می شود. همچنین البته این یک دلار نیز بر اساس دلار آمریکا محاسبه خواهد شد. با این ویژگی این امکان برای تریدرها به وجود خواهد آمد که چندین بار پوزیشن ایجاد نمایند. البته در این پوزیشن ها تریدرها اصلا اجباری برایشان وجود ندارد که به تاریخ انقضا اهمیتی دهند. در حالیکه در دو صرافی CME و CBOE به تاریخ انقضا اهمیت داده می شود و این تاریخ مهم است.

قراردادهای آتی BitMex که فاقد تاریخ انقضا هستند، دارای ویژگی به عنوان تامین وجه می باشند که طی ۲۴ ساعت می تواند سه بار روی دهد و باعث زیان و یا سودی قابل ملاحظه باشد. در این رابطه این صرافی اعلام کرده است که: تریدرها تنها وقتی می توانند وارد پرداخت و دریافت شوند که پوزیشن ایجاد نموده باشند و اگر این امر درست قبل از تامین مبادله وجه صورتگرفته باشد از پرداخت و دریافت خبری نخواهد بود. اما این تامین وجه شامل چیزهایی از جمله تخفیف ها، انعام و یا نرخ سود است. این شیوه مبادله در بازارهای مارجین رواج داردو از آنها الگو برداری شده است.

اما در اینجا لازم است برای روشن شدن مطلب مزایا و معایب قرارداد های آتی زمان انقضا معامله ترید بیت کوین و کریپتو را عنوان نماییم. بنابراین ابتدا مزایای آن را عنوان خواهیم کرد. قرارداد های آتی کمکی هستند که شما با آنها می توانید به خرید و فروش ارزهایی که دوست دارید البته به شیوه استقراضی اقدام کنید. بنابراین می تواند منجر به شرط بندی در این بازارها شوند. همچنین به دلیل مسایل امنیتی و هکرها که ریسک نگهداری از ارزهای دیجیتالی را بالا می برند برای شما لوریج مورد نیازتان را فراهم می کنند. و در آخر می توان گفت قراردادهای آتی می تواند روشی منحصر به فرد برای محافظت و ایجاد تنوع از هر پورتفو باشد. شما می توانید به جای از دست دادن بیت کوین هایتان با قراردادهای آتی قرارداد فروش خریداری کرده و از دارایی خود به نوعی محافظت کنید.

قراردادهای آتی دارای معایب را ریسک مخصوص به خود نیز هستند چون به عنوان یک معامله با ریسک بالا و یکی از ابزارهایی که امکان شکست بالایی برای ترید دارد، نیز می توان عنوان کرد. مثلا وقتی فشار زیادی بر روی تریدر برای خرید و فروش وجود داشته باشد، ممکن است باعث ضرر و زیان شده و یا خرید و فروشی به طور غیر منتظره اتفاق بیفتد و این خود یک نوع دستکاری در بازار به حساب می آید که منجر به ضرر و زیان برخی خواهد شد. یا اینکه ناگهان نوسانی به سمت بالا رخ دهد که برای تریدرها بسیار عالی خواهد شد هر چند این امر پیش بینی بازار را تقریبا غیر ممکن خواهد کرد. و در آخر باید بگوییم وقتی پول قرض می کنید شاید مجبور شوید کارمزد بالایی برایش بپردازید. البته این امر در هر صرافی متفاوت است.

۳ عنصر حیاتی معاملات اختیار معامله(۲)

این تاریخ انقضا است که یک قرارداد اختیار معامله را بصورت یک دارایی که در طول زمان ارزش خود را از دست می­ دهد تبدیل کرده است؛ بنابراین به شرط ثابت ماندن سایر شرایط و عوامل، هر چه یک قرارداد اختیار معامله زمان بیشتری به تاریخ انقضای خود داشته باشد، بیشتر می ­ارزد.

به گزارش «پایگاه خبری بورس کالای ایران»، در یادداشت قبل به سه عنصر از ۶ عنصر اصلی اثر گذار بر چگونگی کارکرد قراردادهای اختیار معامله اشاره شد. در این یادداشت سعی می ­شود بدون ورود به مباحث فنی به سه عنصر باقیمانده به طور مختصر پرداخته شود. برای یک معامله موفق بر روی اختیار معامله ­ها باید علاوه بر تشخیص سمت و سوی بازار به دو عنصر مهم قیمت توافقی یا اعمال و تاریخ انقضای آن قراردادها توجه کافی شود.

قیمت توافقی یا اعمال

ویژگی این عنصر از عناصر قرارداد اختیار معامله آن است که ما علاقه مندیم که قیمت دارایی پایه یا مورد نظر قرارداد مثل ذرت، نفت، طلا و . و یا یک قرارداد آتی؛ به سمت آن حرکت کند. یادتان هست در مورد یک قرارداد اختیار خرید ( Call Option ) با یک قیمت توافقی که بیشتر از یک قیمت جاری دارایی پایه باشد می­گویند آن اختیار معامله در شرایط Out- Of- The- Money است. درست بدین دلیل که یک اختیار معامله وقتی در چنین حالتی است بدان معنی نیست شما از آن قرارداد سود نمی ­برید، بلکه این به معنی آن است که قرارداد اختیار معامله مذکور هنوز به قیمت توافقی یا قیمت اعمال آن نرسیده است. اگر یادتان باشد در مثال ما در مورد اختیار معامله طلا، قیمت توافقی یا اعما ل۱۵۰۰ دلار در هر اونس بود و با آن اختیار معامله را وقتی قیمت طلا ۱۴۰۰ دلار در هر اونس بود خریدیم، بنابراین در آن زمان قرارداد مزبور در حالت Out- Of- The- Money قرار داشت.

دکتر احمد یزدان پناه
اقتصاددان و استاد دانشگاه

فرض کنید آتی طلا برای دسامبر ترقی نماید و قبل از تاریخ انقضای قرارداد شما به ۱۵۵۰ دلار برای هر اونس برسد. شما حالا صاحب و مالک یک قرارداد اختیار معامله­ ای هستید که در حالت In- The- Money قرار گرفته است؛ زیرا قیمت دارایی پایه آن از قیمت توافقی آن بالا زده است. در زیان قراردادهای اختیار خرید این بدان معنی است که قیمت آن کالا بیشتر از قیمت توافقی یا اعمال شده است و در مورد اختیار فروش ­ها ( Put Options ) حالت In- The- Money بمعنی انست که قیمت آن آتی کمتر از قیمت توافقی یا اعمال آن اختیار معامله است. وقتی شما اقدام به معاملات قراردادهای اختیار معامله در بورس­ های کالا می­ نمایید، نوعاً باید اختیار معامله ­ای که خریداری ­کنید که در ابتدا در حالت Out-Of- The- Money است، با این امید که روزی روزگاری قبل از پایان عمر آن قرارداد یا تاریخ انقضای قیمت آن از قیمت توافقی بیشتر شده و بصورت یک قرارداد اختیار معامله سودمند که در حالت In- The- Money است در می ­اید. فراموش نکنید که شما مجبور نیستید صبر کنید که یک اختیار معامله در In- The- Money قرار گیرد تا آن را بفروشید یا از معامله آن سود ببرید. اگر بازار چنین به نظر برسد که دیگر نوسانات آن بر وفق مراد شما نیست قیمت ها و به قیمت توافقی شما نرسیده است؛ شما هنوز می­ توانید آنرا با قیمت بازار بفروشید. نزدیکی و مجاورت قیمت توافقی یا اعمال با قیمت دارایی پایه رابطه بسیار مهمی است و بیشترین تأثیر را بر روی قیمت قرارداد اختیار معامله مزبور دارد. برای مثال، اگر در بازار آتی طلا قیمت آن ۱۴۰۰ دلار باشد یک اختیار خرید به قیمت ۱۴۵۰ دلار گران تر از یک قرارداد اختیار خرید ۱۵۰۰ دلاری است. زیرا احتمال اینکه آن طلا به ۱۴۵۰ دلار در مقایسه با ۱۵۰۰ دلار برسد، بیشتر است. هم چنین بخاطر بسپارید که از آنجا که قرارداد اختیار خرید ۱۴۰۰ دلاری هزینه بیشتری دارد و لذا اگر شما دچار اشتباه شوید، از قرار داد ۱۴۰۰ دلاری زیان بیشتری را متحمل می­شوید، زیرا آن قرارداد قیمت ( Premium ) یا هزینه تمام شده بالاتری دارد. بنابراین در انتخاب قیمت ­های توافقی یا اعمال، خیر در آن است " حد وسط " را رعایت کنید، قرارداد اختیار معامله­ ای را نخرید که آن دو خیلی دور از هم باشند چرا که بازار هرگز نمی تواندآنها را بهم رساند و یا اگر برسند شما سود خوبی نمی­ برید. روی دیگر سکه آن است که شما نمی­ خواهید که قرارداد اختیار معامله­ ای که قیمت توافقی آن بسیار نزدیک هستند خریداری کنید؛ زیرا هزینه آن بالاست و لذا اگر اشتباه کنید خود را در معرض ریسک زیان بیشتری قرار داده­اید.

تاریخ انقضا ( Expiration Date )

این تاریخی است که در آن معامله بر روی قرارداد اختیار معامله مورد نظر متوقف می­شود و موجودیت و حیات آن پایان می­پذیرد، لذا شما باید آنرا قبل از آن تاریخ بفروشید و یا اعمال ( Exercise ) نمایید. دوباره یادآوری کنیم که شما می­توانید قرارداد اختیار معامله خود را هر زمان قبل از این تاریخ (وقتی بازار باز است)بفروشید و مجبور نیستید تا تاریخ انقضای آن قرارداد برای فروش قرارداد خود صبر کنید. هم چنین وقتی شما با یک معامله سودده مواجه هستید. نوعاً شما به جای اعمال یک قرارداد آتی برای کسب سود، به فروش آن اقدام می­ کنید. این تاریخ انقضا است که یک قرارداد اختیار معامله را بصورت یک دارایی که در طول زمان ارزش خود را از دست می­ دهد تبدیل کرده است ( Time Decay ) بدین معنی است که با نزدیک شدن به تاریخ انقضا، قرارداد «ارزش زمانی» خود را به تدریج از دست می­دهد. بنابراین ، به شرط ثابت ماندن سایر شرایط و عوامل, هر چه یک قرارداد اختیار معامله زمان بیشتری به تاریخ انقضای خود داشته باشد بیشتر می ­ارزد. اگر شما یک قرارداد اختیار خرید برای طلا وقتی قیمت آن در بازار ۱۴۰۰ دلار بوده خریده بودید و یکماه بعد باز قیمت آن در همان سطح ۱۴۰۰ باقی مانده باشد قرارداد شما قسمتی از ارزش زمانی خود را از دست داده است. بنابراین اگر شما آنرا به ۱۰ دلار خریده بودید و در عرض یکماه نوسانات بازار بر وفق مراد شما حرکت نکرده باشد؛ قرارداد اختیار معامله شما حالا ارزش کمتری پیدا کرده است، بفرض ارزش آن به ۷ دلار رسیده است. این بدان دلیل است که مردم حالا برای یک قرارداد اختیار معامله­ ای که یکماه یا کمتر عمر دارد حاضر به پرداخت کمتری برای آن هستند. اگر قرارداد اختیار معامله خود را نفروشید و یا بگذارید تا منقضی شود در حالی که قرارداد مزبور در شرایط In- The- Money ( ITM ) است؛ آنگاه آن بطور خودکار به یک وضعیت آتی از قیمت توافقی مزبور بدل می شود. بنابراین؛ اگر نمی­خواهید این اتفاق رخ دهد باید مطمئن شوید که اختیار معامله­ ها را در حالت In- The- Money را قبل تاریخ انقضای آنها بفروشید.

قیمت قرارداد خرید اختیار معامله ( Premium )

قیمت قرارداد اختیار معامله مبلغی است که شما برای تصاحب قرارداد اختیار معامله می­پردازید و این مبین ریسک شما در خرید آن قرارداد است؛ چرا که شما بیشتر از آنچه برای یک اختیار خرید یا فروش پرداخته اید، زیان نخواهید کرد. اگر شما در معامله ­ای سود یا زیان کنید این همان رقمی است که بطور مستقیم می توانید تبیین کنید. اگر شما یک قرارداد اختیار معامله برای زمان انقضا معامله طلا به قیمتی معادل ۱۰ دلار خریداری کنید؛ بیشترین مقداری که شما از معامله آن قرارداد زیان می­بینید ۱۰۰۰ دلار است. هدف شما باید آن باشد این قرارداد را قبل از تاریخ انقضای آن به مبلغ بیشتر از آنچه برای آن پرداخته‌اید بفروشید. فروش آن قرارداد اختیار معامله به هر مبلغی بالاتر از ۱۰ دلار برای شما سودی در بر دارد (در اینجا از هزینه های کارمزد کارگزاران بورس کالا صرف نظر شده است) یکی از باورهای غلط مردم درباره معاملات اختیار معامله آن است که آنها می­پندارند که قیمت دارایی پایه یا مورد نظر قرارداد، برای کسب سود، باید به قیمت توافقی یا قیمت اعمال آن قرارداد برسد در صورتی که چنین چیزی لزوماً حقیقت ندارد. به زبان ساده برای کسب سود در قراردادهای اختیار معامله ( Option ) آنچه شما نیاز دارید آن است که آن قرارداد را به قیمت بیشتر از انچه خریده ­اید بفروشید!

بنابراین اجازه دهید به مثال خود باز گردیم فرض کنید شما اختیار خرید دسامبر طلا را به قیمت ۱۵۰۰ دلار در سپتامبر یعنی وقتی که قرارداد آتی طلا برای دسامبر به ۱۴۰۰ دلار معامله می­ شود، به قیمت ۱۰ دلار برای هر قرارداد خریداری کرده­ اید. روز بعد قیمت طلا ۲۰ دلار رشد می­ کند و به ۱۴۲۰ دلار در هر اونس می ­رسد. فکر می­کنید برای قیمت قرارداد اختیار خرید ( Call Option ) شما چه اتفاقی بیفتد؟ البته که بالا می ­رود. حالا طلا به اندازه ۲۰ دلار به قیمت توافقی یا قیمت اعمال قرارداد آن نزدیک­تر شده است .گرچه یک روز به تاریخ انقضا قرارداد، نزدیک شدن از «ارزش زمانی» آن قرارداد مقدار بسیار کمی می­ کاهد، ولی قرارداد مزبور حالا ارزش بیشتری پیدا کرده است. زیرا در حال حاضر دارایی پایه آتی طلا به ۱۵۰۰ دلار نزدیک تر شده است. ارزش تقریبی جدید آن قرارداد اختیار معامله حدود ۱۱ دلار شده یعنی تا آن زمان ۱۰۰ دلار سود نصیب شما کرده است (۱۰۰$= ۱۰۰۰$- ۱۱۰۰$). چرا چنین شد؟ زیرا مردم حالا حاضرند مبلغ بیشتری برای یک قرارداد اختیار خرید که به قیمت آتی طلای پایه یعنی ۱۴۲۰ دلار نزدیک تر شده بپردازند در مقابل مقایسه با ۱۴۰۰ دلار روز قبل، اگر شما نظرتان عوض شد و فکر کردید ۱۴۲۰ دلار رقمی است که طلا تا آن سطح بالا می رود و شما قرارداد اختیاری خرید خود را به ۱۱۰۰ دلار فروختید ۱۰۰ دلار سود خواهید برد (بدون در نظر گرفتن هزینه های کارمزد کارگران بورس کالا) حتی اگر آتی طلا به ۱۵۰۰ نرسد.

منظور من از این دو یادداشت و اشاره به ۶ عنصر مهم در چگونگی کارکرد اختیار معامله­ ها آن بود که نشان دهم فهم و درک درستی از قطعات پازل قرارداداهای اختیار معامله قبل از اقدام به معامله این قراردادها چقدر اهمیت دارد و در نتیجه آموزش علمی و عملی معامله گران بالقوه توسط بورس کالا چقدر کارساز است.

چند روز تا انقضای ۱۱۲ میلیون دلار قرارداد اختیار اتریوم (Ethereum) باقی مانده و قیمت اتریوم (Ethereum) در سطح مقاومت حیاتی قرار دارد

۱۱۲ میلیون دلار قرارداد اختیار اتریوم (Ethereum) در تاریخ ۲۸ آگوست منقضی می شوند اما داده ها نشان می دهند که معامله گران حتی با کاهش قیمت اتر (ETH) به زیر ۴۰۰ دلار نیز همچنان خوشبین هستند.

قراردادهای اختیار اتر (ETH) در سه ماه گذشته ۵ برابر شده و در حال حاضر به ۴۵۲ میلیون دلار رسیده است.

انتقضای ۱۱۲ میلیون دلار در روز جمعه می تواند زمان انقضا معامله تأثیر قابل توجهی بر بازار داشته باشد ، البته این موضوع به تعادل بین استراتژی های صعودی و نزولی بستگی دارد.

قرارداد های باز معاملات اختیار اتر. منبع: Skew

نمودار بالا نشان می دهد که بازار آپشن های اتر (ETH) طی ماه گذشته چقدر قوی بوده است.

اگرچه به نظر می رسد قراردادهای باز در مقایسه با بازار آپشن ۱٫۹ میلیارد دلاری بیت کوین (BTC) بسیار کم به نظر می رسند ، اما قراردادهای آپشن اتر (ETH) طی دو ماه گذشته اهمیت بیشتری پیدا کرده اند.

تسلط قیمت اعمال ۴۰۰ دلاری بر حجم معاملات

تمام استراتژی های بازار آپشن ها صعودی یا نزولی نیست. هدف کلی خرید دارایی در هنگام فروش قرارداد اختیار خرید و در نتیجه کسب سود است.

در واقع هدف اصلی سودآوری از استراتژی درآمد ثابت در هر زمانی است که هزینه پرمیوم کافی وجود داشته باشد. به طور کلی ، این یک استراتژی خنثی به مثبت است و تا زمانی که اتر (Ether) بالاتر از یک آستانه مشخص باقی بماند ، سرمایه گذاران سود خواهند برد.

قراردادهای باز آپشن اتر بر اساس تاریخ انقضا. منبع: Skew

با وجود اینکه قراردادهای باز آپشن های کمتر از ۳۲۰ دلار قابل توجه است ، می توانست حدود یک ماه پیش ایجاد شود که قیمت اتر (ETH) زیر ۲۵۰ دلار بود.

چنین قراردادهای اختیاری در سود ( in-the-money) به معنای قیمت اعمالی ۱۵ درصد یا بالاتر از قیمت فعلی اتر (ETH) است و معمولاً برای استراتژی فوق الذکر استفاده می شود.

در حال حاضر ۹۷،۰۰۰ قرارداد آپشن اتر (Ether) با قیمت اعمال ۴۰۰ دلار وجود دارد و تمامی این قراردادها تا مارس ۲۰۲۱ منقضی می شوند.

به نظر می رسد که انقضای روز جمعه متعادل است

اکسچنج دریبیت (Deribit) در حال حاضر بیش از ۹۰ درصد از سهم بازار را در اختیار دارد و به همین دلیل ، بازار اتر (Ether) آن مورد بررسی دقیق قرار خواهد گرفت.

بازار قراردادهای آپشن اتر با انقضای ۲۸ آگوست . منبع: دریبیت

اولین موردی که باید به آن توجه داشته باشید تعادل بین قراردادهای اختیار خرید و قراردادهای اختیار فروش است. از آنجا که قیمت اتر (Ether) در حال حاضر نزدیک به ۳۹۰ دلار است ، باید روی نزدیکترین سطح قیمت اعمال متمرکز شوید.

در حال حاضر ۲۷۸۰۰ قرارداد اختیار خرید در برابر ۳۱۴۰۰ قرارداد اختیار فروش در محدوده قیمت ۳۸۰ تا ۴۰۰ دلار وجود دارد. این بدان معناست که حداقل برای انقضای ماه آگوست ، به نظر می رسد تعادلی بین استراتژی های آپشن صعودی و نزولی وجود دارد.

شاخص (Skew) صعودی باقی مانده است

شاخص دلتا ۲۵٪ برای بررسی میزان گران تر (یا ارزان تر) بودن قرارداد اختیار خرید نسبت به قرارداد اختیار فروش مورد استفاده قرار می گیرد. اگر شاخص در وضعیت منفی قرار گیرد نشان می دهد که هزینه حفاظت از حرکات صعودی بیشتر از نوسان قیمت نزولی است.

قرارداد های آپشن ۳ ماهه اتر با دلتای ۲۵٪ . منبع: دریبیت

این شاخص از اوایل ماه جولای در سطح منفی در نوسان است و علیرغم عدم موفقیت اخیر اتر (ETH) در شکستن مقاومت ۴۴۰ دلاری ، در مورد قیمت گذاری آپشن ها تغییری ایجاد نشده است.

بازارهای آتی نیز همچنان پرقدرت است

بر خلاف بازار آپشن ها ، قراردادهای آتی همواره تعداد برابری از فروش و خرید استقراضی را در اختیار دارند.

این ویژگی اصلی این ابزارهای مشتقه است ، اگرچه عدم تعادل اهرم مورد استفاده توسط هر دو طرف می تواند در هزینه پرمیوم قراردادهای آتی نسبت به بازارهای زمان انقضا معامله نقدی تاثیر بگذارد.

هر زمان که خریداران قراردادهای آتی مایل به پرداخت هزینه ای بیش از قیمت فعلی بازار برای موقعیت های اهرمی باشند ، هزینه پرمیوم از نرخ سالانه ۵ تا ۱۰ درصد فراتر می رود.

این شاخص به عنوان مبنا شناخته می شود و باید در بازارهای سالم در سطح مثبت قرار داشته باشد. این شرایط کونتانگو (Contango) شناخته می شود و طی آن ، قیمت بازار نقدی از قیمت آتی کمتر است.

قراردادهای آپشن سه ماهه اتر با دلتای ۲۵٪ . منبع: دریبیت

پس از اوج در سطح چشمگیر ۲۸ درصد در ۱۷ آگوست ، معاملات آتی اتر (ETH) کاهش یافتند و این کریپتوکارنسی پس از ۴۸ ساعت افت ۹ درصدی را آغاز کرد. علیرغم از دست دادن حمایت مهم ۴۰۰ دلاری ، به نظر می رسد معامله گران قراردادهای آتی اتر (ETH) از اصلاحات اخیر قیمت غافلگیر نشده اند.

هزینه پرمیوم قراردادهای آتی یک ماهه اتر (ETH) در سطح سالم ۱۳ درصد قرار دارد و این نشان می دهد که فروشندگان خواستار پول بیشتری برای به تاخیر انداختن تسویه حساب های مالی هستند.

بازار مشتقات اتر (Ether) همچنان صعودی است

نوسان کوتاه مدت قیمت به راحتی بسیاری از معامله گران را تحت تأثیر قرار می دهد و مطالعات رفتار اقتصادی ثابت کرده است که تأثیرات روانی ضررها بسیار بیشتر از سود است.

افت ۹ درصدی اخیر از ۴۴۰ دلار ، پس از روند صعودی ۲۰۰ درصدی در پنج ماه گذشته ناچیز تلقی شود.

فارغ از قیمت خرید میانگین ، حفظ اصلاحات قیمت ، به ویژه پس از روندهای صعودی چشمگیر ، برای سودآوری و تحمل نوسانات شدید کریپتوکارنسی ها ضروری است.

آخرین موردی که باید به آن توجه کنیم استراتژی دیو پورتنوی (Dave Portnoy) است که یک هفته پس از ورود به یک بازار پرنوسان ، دست از فعالیت برداشته است.

قرارداد آتی یا فیوچر (Future) در معاملات

پ

قرارداد آتی یا (Future) چیست؟

قراردادهای آتی یا فیوچر، قراردادهای مالی مشتقه ای هستند که طرفین را ملزم به معامله یک دارایی در تاریخ و قیمت آتی از پیش تعیین شده می کند. خریدار باید بدون توجه به قیمت فعلی بازار، در تاریخ انقضا، دارایی پایه را به قیمت تعیین شده خریداری کند یا فروشنده باید دارایی پایه را بفروشد.

دارایی های اساسی شامل کالاهای فیزیکی یا سایر ابزارهای مالی مانند ارزهای دیجیتال است. قراردادهای آتی مقدار دارایی پایه را به تفصیل شرح می دهند و برای تسهیل تجارت در بورس آتی شکل گرفته اند. از معاملات آتی می توان برای پوشش ریسک یا سفته بازی استفاده کرد.

درک بهتر قرادادهای آتی

قراردادهای آتی یا فیوچرز به معامله گران اجازه می دهد قیمت دارایی یا کالای اساسی را قفل کند. این قراردادها تاریخ انقضا دارند و قیمت هایی را تعیین می کنند که از قبل مشخص است. قراردادهای آتی با ماه منقضی می شوند. به عنوان مثال قرارداد آتی طلای دسامبر، در ماه دسامبر منقضی می شود.

معامله گران و سرمایه گذاران از اصطلاح “آتی” با اشاره به طبقه کلی دارایی استفاده می کنند. با این حال، انواع مختلفی از قراردادهای آتی برای معاملات در دسترس می باشد از جمله:

• قراردادهای آتی کالا مانند نفت خام، گاز طبیعی، ذرت و گندم
• معاملات آتی شاخص سهام مانند S&P 500 Index
• معاملات آتی ارز شامل یورو و پوند انگلیس
• معاملات آتی فلزات گرانبها برای طلا و نقره
• قراردادهای آتی خزانه داری ایالات متحده برای اوراق قرضه و سایر محصولات
• معاملات آتی ارزهای دیجیتال یا کریپتوکارنسی

توجه به تمایز بین قراردادهای آپشن و قراردادهای آتی مهم است. قراردادهای آپشن معامله به سبک آمریکایی به دارنده این حق را (و نه تعهد) برای خرید یا فروش دارایی پایه در هر زمانی قبل از تاریخ انقضای قرارداد می دهد اما با قراردادهای آپشن اروپایی شما فقط می توانید در زمان انقضا اقدام کنید، اما مجبور نیستید از این حق استفاده کنید.

از سوی دیگر، خریدار یک قرارداد آتی، موظف است کالای پایه (یا معادل نقدی) را در زمان انقضا و نه قبل از آن، در اختیار بگیرد. خریدار قرارداد آتی می تواند در هر زمانی قبل از انقضا موقعیت خود را بفروشد و از تعهد خود عدول کند. به این ترتیب، خریداران قراردادهای آپشن معامله و آتی از بسته شدن موقعیت دارنده اهرم قبل از تاریخ انقضا سود می برند.

استفاده از معاملات فیوچر

در بازارهای آتی معمولاً از اهرم بالایی استفاده می کنند. اهرم به این معنی است که معامله گر نیازی به قرار دادن ۱۰۰٪ مبلغ قرارداد در هنگام ورود به معامله ندارد. در عوض، کارگزار به یک مقدار حاشیه اولیه نیاز دارد که شامل کسری از ارزش کل قرارداد است.

صرافی که در آن قرارداد آتی معامله می شود تعیین می کند که آیا قرارداد برای تحویل فیزیکی است یا می توان آن را به صورت نقدی تسویه کرد. یک شرکت ممکن است برای قفل کردن قیمت کالایی که برای تولید به آن نیاز دارد، قرارداد تحویل فیزیکی منعقد کند. با این حال، بیشتر قراردادهای آتی مربوط به معامله گرانی است که در مورد معامله سفته بازی می کنند.

قرارداد آتی یا (future) برای سفته بازی یا (Speculation)

یک قرارداد آتی به معامله گر اجازه می دهد تا در مورد جهت حرکت قیمت یک کالا حدس بزند. اگر معامله‌گری یک قرارداد آتی بخرد و قیمت کالا افزایش یابد و در انقضا بالاتر از قیمت قرارداد اصلی معامله شود، آن‌وقت سود خواهد داشت. قبل از انقضا، معامله خرید – موقعیت خرید – با معامله فروش به همان مقدار در قیمت فعلی جبران یا بازگشایی می شود و عملاً موقعیت خرید بسته می شود.

مابه التفاوت قیمت های دو قرارداد به صورت نقدی در حساب کارگزاری سرمایه‌گذار تسویه می شود و هیچ کالای فیزیکی تغییر نمی کند. با این حال، اگر قیمت کالا کمتر از قیمت خرید مشخص شده در قرارداد آتی باشد، معامله گر می تواند ضرر کند.

در صورت پیش‌بینی کاهش قیمت دارایی پایه، سفته‌بازان می‌توانند یک موقعیت سفته‌بازی Short یا فروش داشته باشند. اگر قیمت کاهش یابد، معامله‌گر برای بستن قرارداد موضع جبرانی را اتخاذ می‌کند. باز هم، مابه التفاوت خالص در انقضای قرارداد تسویه خواهد شد. اگر قیمت دارایی پایه کمتر از زمان انقضا معامله قیمت قرارداد باشد، سرمایه‌گذار متوجه سود خواهد شد و اگر قیمت فعلی بالاتر از قیمت قرارداد باشد، ضرر خواهد کرد.

معامله‌گری را تصور کنید که موجودی حساب کارگزاری ۵۰۰۰ دلاری دارد و در حال معامله برای موقعیت ۵۰۰۰۰ دلاری بیت کوین است. اگر قیمت بیت کوین برخلاف مبادلات خود حرکت کند، ممکن است زیان هایی را متحمل شود که بسیار بیشتر از مبلغ حاشیه اولیه ۵۰۰۰ دلاری حساب است. در این حالت، کارگزار یک مارجین فراخوانی را انجام می‌دهد که نیاز به واریز وجوه اضافی برای پوشش زیان‌های بازار دارد.

معاملات آتی برای پوشش ریسک یا (Hedging)

می توان از معاملات آتی برای محافظت از حرکت قیمت دارایی پایه استفاده کرد. در اینجا هدف به جای حدس و گمان، جلوگیری از زیان ناشی از تغییرات بالقوه نامطلوب قیمت است. بسیاری از شرکت‌هایی که وارد پوشش‌ ریسک می‌شوند، از دارایی اساسی استفاده می‌کنند یا در بسیاری موارد تولید می‌کنند.

به عنوان مثال، کشاورزان گندم می توانند از قراردادهای آتی برای قفل کردن قیمت خاصی برای فروش محصول گندم خود استفاده کنند. با این کار ریسک خود را کاهش می دهند و تضمین می کنند که قیمت ثابت را دریافت خواهند کرد. اگر قیمت گندم کاهش یابد، کشاورز برای جبران ضررهای ناشی از فروش گندم در بازار، سودی در آن خواهد داشت. با چنین سود و زیان هایی که یکدیگر را خنثی می کنند، پوشش ریسک به طور مؤثر اتفاق می افتد.

نمونه قراردادهای آتی در دنیای واقعی

فرض کنید یک معامله گر می خواهد با عقد قرارداد آتی در ماه خرداد با این توقع که قیمت آن تا پایان سال قرار است بیشتر شود، روی قیمت نفت گمانه زنی کند. قرارداد آتی نفت در بهمن ماه با قیمت ۵۰ دلار معامله می شود و معامله گر قرارداد را قفل می کند.

از آنجایی که نفت با افزایش ۱۰۰۰ بشکه ای معامله می شود، سرمایه‌گذار اکنون موقعیتی به ارزش ۵۰۰۰۰ دلار نفت خام دارد (۱۰۰۰ x 50 دلار = ۵۰۰۰۰ دلار). حاشیه ای که نزد کارگزار سپرده گذاری می کنند.

از ماه خرداد تا بهمن، قیمت نفت مانند ارزش قراردادهای آتی در نوسان است. اگر قیمت نفت بیش از حد نوسان داشته باشد، کارگزار ممکن است درخواست کند وجوه اضافی به حساب مارجین واریز شود.

در دیماه به تاریخ پایان قرارداد نزدیک می شود که در سومین جمعه ماه است. قیمت نفت خام به ۶۵ دلار افزایش یافته است و معامله گر برای خروج از موقعیت، قرارداد اصلی را می فروشد. تفاوت خالص به صورت نقدی تسویه می شود و آنها ۱۵۰۰۰ دلار، کمتر از هر گونه کارمزد و کمیسیون از کارگزار (۶۵ – ۵۰ دلار = ۱۵ دلار x 1000 = 15،۰۰۰ دلار) به دست می آورند.

با این حال، اگر قیمت نفت به جای آن به ۴۰ دلار کاهش می یافت، سرمایه‌گذار ۱۰۰۰۰ دلار ضرر می کرد (۴۰ – ۵۰ دلار = منفی ۱۰ دلار در ۱۰۰۰ دلار = منفی ۱۰،۰۰۰ دلار).

قراردادهای آتی چیست؟

قراردادهای آتی ابزار سرمایه گذاری است که به خریدار اجازه می دهد روی قیمت آتی یک کالا یا اوراق بهادار دیگر شرط بندی کند. انواع مختلفی از قراردادهای آتی وجود دارد، در مورد دارایی هایی مانند نفت، شاخص های بورس، ارزها و محصولات کشاورزی

برخلاف قراردادهای آتی که بین طرفین معامله سفارش گذاری می شود، قراردادهای آتی در مبادلات سازمان یافته مانند مواردی که توسط CME Group Inc (CME) اداره می شود، معامله می شود. قراردادهای آتی در میان معامله گرانی که هدفشان سود در نوسانات قیمت است و همچنین مشتریان تجاری که مایل به محافظت از ریسک های خود هستند، محبوبیت دارد.

اگر قرارداد آتی را تا انقضا آن نگه داریم چه اتفاقی می افتد؟

اغلب، معامله گرانی که قراردادهای آتی را تا انقضا نگه می دارند، موقعیت خود را به صورت نقدی تسویه می کنند. به عبارت دیگر، معامله‌گر بسته به افزایش یا کاهش دارایی پایه در طول دوره نگهداری سرمایه‌گذاری، به سادگی تسویه نقدی را پرداخت یا دریافت می‌کند.

با این حال، در برخی موارد قراردادهای آتی به تحویل فیزیکی نیاز دارند. در این سناریو، سرمایه‌گذار دارای قرارداد پس از انقضا، مسئول نگهداری کالا خواهد بود و باید هزینه‌های جابجایی مواد، ذخیره‌سازی فیزیکی و بیمه را پوشش دهد.

حرکت بیت کوین به سمت نوسانات کریسمس با انقضای ۱۰۰ هزار قرارداد اختیار معامله بیت کوین

بر اساس گزارش های منتشر شده، قرار است که ارزش قراردادهای آتی بیت کوین به ارزش تقریبی ۲٫۳ میلیارد دلار در روز کریسمس منقضی شود و زمینه را برای یک هفته بی ثبات در بازار ارزهای دیجیتال فراهم کند.

ارائه دهنده داده های ارز دیجیتال زمان انقضا معامله Skew دراین زمینه گزارش داد که ۱۰۲،۲۰۰ قرارداد اختیار معامله بیت کوین (BTC) در روز جمعه منقضی می شود.

قراردادهای اختیار معامله به دارندگان این امکان را می دهد که بیت کوین را با قیمت مشخصی خریداری و یا به فروش برسانند که به قیمت انجام گزینه معروف است. به گفته Skew، روز جمعه دارای مجموعه های قابل توجهی در حدود قیمت انجام گزینه ۱۵۰۰۰ دلار و قیمت انجام گزینه ۲۰،۰۰۰ دلار است.

تاریخ انقضای قراردادهای معاملات اختیار بیت کوین به طور گسترده ای به عنوان یک رویداد ناپایدار برای این ارز دیجیتال برجسته در نظر گرفته می شود زیرا با نزدیک شدن زمان انقضا، دارندگان قراردادهای خود را تنظیم می کنند. معامله گرانی که در سود هستند ممکن است تصمیم بگیرند که بازپرداخت را دریافت کنند و این ارز دیجیتال را رها کنند.

ثابت شده است که چنین رویدادهایی باعث نوسانات زیادی در ارزش بیت کوین می شود. به طور معمول، تأثیر یک قرارداد در قیمت بیت کوین تقریباً یک یا دو روز قبل از تاریخ انقضا مشخص می شود.

در حالی که بیشتر معامله گران و سرمایه گذاران نهادی به دنبال سرمایه گذاری بر روی بیت کوین هستند، معاملات مشتقات ارز دیجیتال امسال افزایش یافته است. هفته گذشته، پلتفرم مشتقات ارز دیجیتال Deribit قراردادهای آتی بیت کوین را با قیمت انجام گزینه ۱۰۰۰۰۰ دلار در ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۱ آغاز کرد. به عبارت دیگر، علاقه مندان به بیت کوین که فکر می کنند قیمت این ارز دیجیتال شش رقمی خواهد شد، هم اکنون می توانند این شرط بندی را در بازار قرادادهای آتی انجام دهند.

لازم به ذکر است که بیت کوین در حال حاضر در یک بازار گاوی قرار داد که بخشی از آن توسط سرمایه گذاران نهادی و معاملات بزرگ بازار خارج از بورس تامین می شود. حتی با وجود نوسانات پیش بینی شده در آینده، این احتمال وجود دارد که بیت کوین به خوبی از طریق تقاضای نهادی و افزایش به اصطلاح کیف پول های لیکوئید پشتیبانی شود – یعنی آدرس هایی که کمتر از ۲۵٪ بیت کوین هایی را که تا کنون ارسال کرده اند را دریافت کرده اند. چینالیسیس (Chainanalysis) بر این باور است که کیف پول های لیکوئید ۷۷٪ از ۱۴٫۸ میلیون بیت کوین استخراج شده را در اختیار دارد.